Ο ομογενής, «τρις-εκατομμυριούχος» ανεπάγγελτος Αρτέμης Σώρρας ισχυρίζεται ότι τα χρήματα που θα σώσουν την Ελλάδα, αποπληρώνοντας το χρέος, υπάρχουν στην Καναδέζικη τράπεζα Bank of Montreal. Αντίθετα η ίδια η τράπεζα κάτι τέτοιο το διαψεύδει, δημοσιεύοντας ότι τα χρεόγραφα δεν είναι έγκυρα ενώ οι λογαριασμοί στους οποίους αναφέρεται ο Σώρρας δεν υπάρχουν. Όσο για τις πληροφορίες ότι έχει αποκτήσει τα «σωτήρια» ομόλογα, πουλώντας στις ΗΠΑ τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων για πτήσεις στο διάστημα χωρίς καύσιμα, περιμένουμε την απάντηση του Αρχιμήδη στην έρευνα που διεξάγει το ελληνικό κράτος ..
Σε ποιούς απευθύνεται ο Αρτέμης Σώρρας;
Σε χαλεπούς καιρούς πάντα ο άνθρωπος είναι ευάλωτος σε μάγια, ξόρκια θαύματα. Έτσι και η περίπτωση του τσαρλατάνου Σώρρα είναι τέτοια όπου μιλιούνια απελπισμένοι αναζητούν τον Μεσσία που θα αποπληρώσει το χρέος της χώρας και όλα θα πάνε και πάλι πρίμα. Οι υποσχέσεις του Σώρρα απευθύνονται αρχικά στους φτωχούς, άμοιρους και απελπισμένους ανθρώπους, τάζοντάς τους μερίδιο από τα τρις εκατομμύρια «πετσετάκια» που δήθεν έχει στην κατοχή του, ενώ δεν διστάζει, για να αποκτήσει και νόημα η κομπίνα, να ζητάει 20ευρα για τη στήριξη του «αγώνα» του.
Αυτή η ιστορία θα μας προκαλούσε μόνο γέλιο αν δεν βλέπαμε στα ψηφοδέλτια του σχεδιασμού του τη μεγάλη συμμετοχή για το δήμο Ρεθύμνου!!! και τις ξεκάθαρες ιδεολογικές σχέσεις του με την ακροδεξιά. Έτσι εκτός από φρούδες ελπίδες, η σαλάτα συμπληρώνεται με αντικομουνισμό, εβρραιοφοφία, ρατσισμό, συνομωσιολογια, μπόλικο εθνικισμό και βλακείες ένα «Σωρρό».
Κι αν υπήρχαν τα λεφτά;
Αν υποθέσουμε ότι κάποιος «χάριζε» τα τρις εκατομμύρια στο ελληνικό κράτος, τότε θα γύριζε τούμπα η πτωχευμένη οικονομία; Θα επιστρέφανε τα εργασιακά δικαιώματα; Θα σταματούσε η κλεψιά και η λαμογιά των ημετέρων; Θα επικρατούσε η ισότητα και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα θα γινόταν κεκτημένο της κοινωνίας; Η απάντηση είναι απλή για όποιον θέλει να τη δει και είναι αρνητική. Το πρόβλημα μας δεν είναι το χρέος, αλλά το οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε και που λειτουργεί με συγκεκριμένους κυνικούς κανόνες. Ο πλούτος πάντα θα υπερσυσσωρεύται (σε λίγους) και αυτό αναγκαστικά θα γεννάει κρίσεις, φτώχεια, εκμετάλλευση, και εκατομμύρια απελπισμένους. Ακόμα και να ξεχρεώναμε το χρέος, η υποτίμηση της εργασίας δεν θα σταματούσε, οικονομική ισότητα δεν θα υπήρχε και άρα δυστυχώς στο πηλίκο γράφεται και πάλι το μηδέν.
Τραμπούκοι εδώ, τραμπούκοι εκεί, το έθνος τους ενώνει.
Ο τρόπος για να κρατήσει ο Σώρρας και το επιτελείο του την απάτη προστατευμένη από την λογική αμφισβήτηση και τελικά την αλήθεια, είναι οι απειλές και οι εκφοβισμοί. Συγκεκριμένα σε όποιον εκφράζει την αντίθεσή του του, -από τους ομογενείς της Νέας Υόρκης έως τους κατοίκους του Ρεθύμνου- , οι οπαδοί του ακολουθούν την τακτική του τραμπουκισμού, της λεκτικής βίας ακόμα και των απειλών του τύπου «θα σου κόψω το λαρύγγι».
Τα νταηλίκια και ο εκφοβισμοί τους έχουν στόχο τη συντήρηση της αυταπάτης περί οικονομικών μεσσιών, πολιτικό φαινόμενο που εμφανίζεται σε περιόδους οικονομικής ύφεσης και οξύνεται προεκλογικά, επιστρατεύοντας -όποτε βολεύει- τη ναυαρχίδα της σωτηρίας του έθνους.
Η ελπίδα είναι σημαντικό πράγμα αλλά για να μην πέσουμε σε κοινωνική και προσωπική κατάθλιψη, πρέπει να κερδίσουμε πίσω την αξιοπρέπεια μας με συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις, και όχι να τσιμπάμε με τον κάθε φαντασιόπληκτο προφήτη.
Μπροστά στις απάτες, στα ψέματα και τους μεσσίες,
Προτάσσουμε τον αγώνα από τα κάτω, την ταξική αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια.
Από την αλλαγή μέχρι τον εκσυγχρονισμό, από το πρωτογενές πλεόνασμα και το success story μέχρι το «λεφτά υπάρχουν» η ιστορία αποδεικνύει πως τίποτα δε χαρίζεται από τους επίδοξους σωτήρες μας, αλλά όλα κατακτώνται από εμάς τους ίδιους.
Ρέθυμνο εκλογικός Μάιος 2014,
αντιφασίστριες/ αντιφασίστες ενάντια στον τσαρλατανισμό
