“Το μόνο τους χαρτί η καταστολή, μα όσους και να προσλάβουν μπάτσους θα ‘μαστε πιο πολλοί!”
Το ζήτημα της κρατικής καταστολής – βίας και αυθαιρεσίας δεν αποτελεί πρόσφατο ή ελληνικό φαινόμενο. Τα τελευταία 20 χρόνια σε όλη την Ευρώπη παρακολουθούμε δεξιές κυβερνήσεις να προσπαθούν να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα, έχοντας ως πολιορκητικό κριό την αστυνομία, εξοντώνοντας οποιαδήποτε διαδήλωση, διαμαρτυρία και διεκδίκηση των εργατών-τριών, φοιτητών-τριών ή των εκάστοτε πλητόμμενων ομάδων. Αποκορύφωμα της κατάστασης αυτής αποτελεί η πανδημία του τελευταίου χρόνου. Επικαλούμενη το συναίσθημα και με πρόσχημα την ατομική ευθύνη η κυβέρνηση ζήτησε τη συνεργασία των πολιτών για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο αρχικός προσωρινός περιορισμός που στόχο είχε την εξασφάλιση χρόνου για την ενίσχυση του Ε.Σ.Υ έχει διαρκέσει τελικά ένα χρόνο, ενώ έχει μετατραπεί σε προσωπική φυλακή. Όπως όλα δείχνουν η “θυσία” που ζήτησε το κράτος από τους πολίτες δεν είχε κανένα νόημα μιας ακόμη και σήμερα το ΕΣΥ φαντάζει πιο αποδυναμωμένο από ποτέ.
Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας πως οι πολιτικές σχετικά με την παιδεία, τα εργασιακά δικαιώματα, τα περιβαλλοντικά ζητήματα αλλά και φυσικά την διαχείριση της πανδημίας θα φέρουν σωρεία αντιδράσεων και κοινωνική αναταραχή, φρόντισε να ενισχύσει την άμυνά της. Οι βαρύγδουπες αναγγελίες της για προσλήψεις στο Ε.Σ.Υ δυστυχώς δεν έγιναν ποτέ πράξη αντιθέτως οι μόνες προσλήψεις στις οποίες προέβη επιδεικτικά και ερειστικά ήταν και συνεχίζουν να είναι για τη γενικότερη ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας. Πλέον στο στόχαστρο της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας δεν βρίσκονται μόνο όσοι και όσες εναντιώνονται στο κράτος και στην κυβέρνηση αλλά όλοι και όλες. Τα παραδείγματα της αστυνομοκρατίας είναι πολλά και συνεχή. Η ανασύσταση της ομάδας “Δράση” (πρώην ομάδα Δέλτα) που από την αρχή της ύπαρξης της έκανε σαφή τον σκοπό της, την προς κάθε κατεύθυνση καταστολή. Εξαίρεση δεν αποτελεί η ανελευθερία στα Πανεπιστήμια η οποία προτείνεται ως το μέλλον των ΑΕΙ με “φυσικό” επακόλουθο τις περισσότερες προσλήψεις αστυνομικών για την φύλαξή τους. Ακόμα εκτός από τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας ως μέτρο για την πανδημία απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις της 17 Νοέμβρη και οι επετειακές διαδηλώσεις μνήμης για την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε από χέρι αστυνομικού. Σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα η κρατική απάντηση είναι προσλήψεις αστυνομικών, καλά εξοπλισμένων και ποτέ τιμωρημένων για όποια αυθαιρεσία προβούν.
Τις τελευταίες μέρες γίνονται έντονα εμφανή τα αποτελέσματα αυτής της τεράστιας ενίσχυσης της αστυνομίας. Με τον ξυλοδαρμό του 29χρονου στο πάρκο της Ν.Σμύρνης, τον ξυλοδαρμό των φοιτητών στο ΑΠΘ στην Θεσσαλονίκη, τον ξυλοδαρμό και την σεξουαλική παρενόχληση της κοπέλας από την αστυνομία στην Ν.Σμύρνη, το σπάσιμο των αμαξιών από την ομάδα “Δράση”, την επίθεση στους κάτοικους της Τήνου που στάθηκαν ενάντια στις ανεμογεννήτριες και την επίθεση στους γιατρούς στην Αθήνα στο υπουργείο υγείας, τονίζεται πως πλέον ήρθε η ώρα της καταστολής για όλες και όλους μας χωρίς εξαιρέσεις αυτή τη φορά. Τα σώματα “ασφαλείας” θα αποφασίζουν σε ποιόν θα κόψουν πρόστιμο και γιατί, σε ποια πάρκα θα περπατάμε και πότε, αν θα επιτρέπεται να καθόμαστε στο παγκάκι, αν τα παιδιά θα μπορούν να παίζουν στις γειτονιές. Με την ίδια αυθαιρεσία θα αποφασίζουν πως θα “τιμωρούν” άμεσα και χωρίς διακρίσεις όποια και όποιον δεν υπακούει.Ο κόσμος που γίνεται μάρτυρας αυτών, των καθημερινών πια, φαινομένων επίδειξης δύναμης πάνω στις ζωές και στα δικαιώματα μας, ξεκίνησε να απαντά με μεγάλη μαζικότητα ενάντια στην καταστολή και την αστυνομοκρατία. Παρά την προσπάθεια συγκάλυψης των εγκλημάτων της αστυνομίας από τα Μ.Μ.Ε η οργή και το βλέμμα μας είναι στραμμένα σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει.
Πέρα από την εμφανή καταστολή που αντικατοπτρίζεται στην βία και την ασυδοσία της αστυνομίας το Κράτος καταστέλλει τις ζωές μας και με άλλα μέσα. Εξαιτίας της υποστελέχωσης και αποδυνάμωσης του Ε.Σ.Υ έχει δημιουργηθεί ένας διάχυτος φόβος πως όποιος-α νοσήσει από οτιδήποτε δεν θα μπορεί να έχει την αναγκαία περίθαλψη. Ιδιαίτερο άγχος δε, υπάρχει για τη μετάδοση του ιού σε κοντινούς, αγαπημένους αλλά και ευάλωτους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό η ατομική ευθύνη μετατρέπεται σε ατομικό άγχος και φόβο και χρησιμοποιείται ως μέσο περιορισμού και ποινικοποίησης των κοινωνικών και συλλογικών δράσεων και όχι ώς μέσο περιορισμού της πανδημίας. Αποκορύφωμα αυτής της αδέξιας επίρριψης ευθυνών από το Κράτος στους πολίτες αποτελεί η σύνδεση της αύξησης των κρουσμάτων του Covid-19 με τις πολυάριθμες διαδηλώσεις. Με περίσσιο θράσος λοιπόν, η κυβέρνηση ενώ καταστρέφει τη δημόσια Παιδεία και Υγεία, νομιμοποιεί την επισφαλή εργασία και εργοδοτική αυθαιρεσία και μοιράζει πρόστιμα σε μια φτωχοποιημένη κοινωνία που αναγκάζεται εδώ και ένα χρόνο να βασίζεται σε πενιχρά επιδόματα για την επιβίωσή της, κατηγορεί και επιτίθεται σε όσους τολμούν να αντιδρούν στις πολιτικές της.
Εν κατακλείδι, έγινε αυτό που κάθε άνθρωπος που δεν εθελοτυφλεί είχε προβλέψει. Ήρθαν για όλους και όλες μας. Πλέον περπατάμε στον δρόμο και κοιτάμε πίσω από την πλάτη μας για το αν μας παρακολουθεί ο “στρατός κατοχής” και αν θα μας κόψει πρόστιμο. Οι αστυνομικοί εν ώρα υπηρεσίας δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν λογικά όντα, αλλά σαν το άβουλο χέρι του εκάστοτε εξουσιαστή και για αυτό θα πρέπει η αυτοάμυνα απέναντι τους να είναι δικαιολογημένη. Στην φράση “Πάμε να τους σκοτώσουμε” συμπυκνώνεται όλη η ουσία του ελληνικού Κράτους. Δεν είμαστε παρά μια στατιστική για αυτούς, όπως ακριβώς και οι νεκροί της πανδημίας. Όσες προσπάθειες και αν γίνονται, για μας η ανθρώπινη ζωή δεν θα αποτελέσει ποτέ μια στατιστική. Με συλλογική δράση και οργάνωση θα πολεμάμε όποιον προσπαθεί να την υποβαθμίσει και να την υποτιμήσει.
αντιφασιστική δράση ρεθύμνου (αδρέ) 2021
