Τα όχι μας ξεπερνάνε το ερώτημα
Η δημοκρατία μας λένε δεν έχει αδιέξοδα και δεν εκβιάζεται. Νομίζουμε ότι είμαστε σε αδιέξοδο και εκβιαζόμαστε ακριβώς επειδή δεν έχουμε δημοκρατία. Ούτε καν καρικατούρα της.
Η φιλελεύθερη ολιγαρχία που κυβερνάει διαχρονικά αυτό το τόπο, προσπαθεί να μας πείσει ότι τα συμφέροντά της ταυτίζονται με αυτά των εργαζομένων και ότι όλοι μαζί μέσα από το άρμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα ζήσουμε τον επίγειο παράδεισο της ευμάρειας.
Όλοι εμείς μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων παρακολουθούμε, παράλληλα με τη διάλυση αυτής της αυταπάτης και τη διάλυση του κοινωνικού και οικονομικού ιστού της χώρας. Το καρότο των επιδοτήσεων, των ΕΣΠΑ, των πακέτων βοηθειών, ακολουθεί το μαστίγιο της λιτότητας, της φτωχοποίησης, της διάλυσης της παραγωγικής βάσης, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, της εξαφάνιση των εργατικών δικαιωμάτων.
Η ντόπια και διεθνής ολιγαρχία δεν έχει κάνει τυχαία σημαία της τη παραμονή της χώρας στο ευρώ και την Ε.Ε. Τουμπεκί βέβαια για την Ε.Ε των 100 εκ. ανέργων, των βομβαρδισμών της Μέσης Ανατολής και παλαιότερα της Γιουγκοσλαβίας, των φονιάδων των προσφύγων στα νερά της μεσογείου, των υποστηρικτών των νέο-φασιστών στην Ουκρανία.
Το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι το αποκορύφωμα των αδιεξόδων της πολιτικής των Σύριζα-Ανελ που καλλιεργούν φρούδες ελπίδες για λύση του “Ελληνικού ζητήματος” με μικρά μνημόνια και την εμμονή τους να υπερασπίζονται μια νομισματική ένωση που έχει αποτύχει οικτρά. Ο φόβος για το μετά είναι απόρροια αυτών των αδιεξόδων και εμμονών σε συνδυασμό με τη μη προετοιμασία της κοινωνίας για μια ουσιαστική ρήξη με τους θεσμικούς μαυραγορίτες, εντός και εκτός χώρας.
Όσο μένουμε σε αυτή την εμμονή και χρησιμοποιείται ο λαϊκός παράγοντας εργαλειακά, θα βιώνουμε το μαρτύριο της σταγόνας και θα κάνουμε κύκλους γύρω από τον εαυτό μας περιμένοντας τις δόσεις από τους μεγαλέμπορους των οικονομικών ναρκωτικών κάκιστης ποιότητας.
Παράλληλα εταιρείες και αφεντικά δεν δίνουν μισθούς με πρόσχημα την έλλειψη ρευστότητας και απειλούν τους υπαλλήλους να ψηφίσουν ΝΑΙ. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης καλλιεργούν το τρόμο με ρεπορτάζ βουτηγμένα στο ψέμα και την παραπληροφόρηση. Η Ε.Ε μας καλεί σε απόλυτη υποταγή:Μας λένε να ψηφίσετε ΝΑΙ ό,τι και αν σας ρωτήσουν.
Έτσι ξεκινούν οι απόπειρες πραξικοπήματος στις σύγχρονες κοινωνίες της Δύσης. Τι ακριβώς περιμένατε, ερπύστριες στους δρόμους και φαντάρους με όπλα στα χέρια; Τα σύγχρονα πραξικοπήματα είναι πάντα οικονομικά, ξεκινούν από τη διακοπή ρευστότητας και συνεχίζονται με συντονισμένες κινήσεις επιχειρηματιών και καναλαρχών.
Μόνος τρόπος για να ανασάνουμε άμεσα είναι η διαγραφή του χρέους, δήμευση της αδιανόητης εκκλησιαστικής περιουσίας, υπερφορολόγηση του κεφαλαίου και όσες επιχειρήσεις κλείνουν να τις αυτό- διαχειρίζονται οι εργαζόμενοι τους, αναγέννηση του συνεταιριστικού κινήματος με ενώσεις παραγώγων και συλλογικές μορφές εργασίας που θα καλύπτουν τις ανάγκες τις κοινωνίας, δημόσια υγεία, εκπαίδευση, ενέργεια με κοινωνικό έλεγχο.
Όλη αυτή η διαδικασία προφανώς θα περάσει πάνω από τους μηχανισμούς της κυριαρχίας είτε λέγεται Ε.Ε είτε κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας. Πήξαμε από το σώσιμο.
Τα μεγάλα ΟΧΙ που οφείλουμε να βροντοφωνάξουμε δεν πρέπει να μείνουν στο δημοψήφισμα ανάμεσα σε καλά και κακά μνημόνια αλλά να βαθύνουμε σε μια συνολική αλλαγή παραδείγματος και κουλτούρας. Αυτό δεν είναι μια δουλειά που θα ξεκινήσει με ένα διάγγελμα ούτε θα τελειώσει με μια εκλογική διαδικασία. Μιλάμε για μια διαδικασία που θα χτίζεται σιγά σιγά στους αγώνες για ζωή και αξιοπρέπεια μ’ ένα κίνημα μαχητικό και όχι ένα κατοικίδιο για να κάνει νάζια στην εξουσία.
ΟΧΙ στη τρομοκρατία των ΜΜΕ, ΟΧΙ στην πατριωτική υστερία, ΟΧΙ στις νομισματικές εμμονές. ΟΧΙ στις τούμπες της κυβέρνησης.
Στις κρίσιμες μέρες που έρχονται χρειάζεται ψυχραιμία, περιφρούρηση, επιμονή και συντροφικότητα. Η μαύρη αντίδραση των ευρώ-ταλιμπάν και νεοναζί, του βαθύ κράτους και ρηχού παρακράτους δεν πρέπει να διανοηθεί να τρομοκρατεί και να προβοκάρει.
Παράλληλα όμως είναι επιτακτικό ο καθένας και η καθεμία από μας αυτές τις ώρες να αναλογιστεί και να αναλάβει επιτέλους την προσωπική του ευθύνη. Ο μεγαλύτερος δυνάστης μας είναι ο φόβος και η εθελοδουλία. Αυτά γέννησαν όλες οι ψεύτικες ανάγκες που φορτωθήκαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια της αστραφτερής κατανάλωσης. Ο φόβος να πάρουμε τις τύχες των ζωών μας στα χέρια μας που μας έχει κάνει όντα εθελόδουλα αντί για ανθρώπους περήφανους που τολμούν να είναι ελεύθεροι. Μπορούμε χωρίς δυνάστες. Μπορούμε χωρίς αφεντικά. Μπορούμε να κάνουμε και πολλά χωρίς το ρημάδι το χρήμα. Ας ξαναβρούμε ο ένας τον άλλο, με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη να αρχίσουμε στην πράξη να συνδιαμορφώσουμε τη ζωή που μας αξίζει. Το καμπανάκι της ιστορίας χτυπά.
Όλοι στους δρόμους!
Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου (α.δ.ρέ)
Ιούλης 2015
